به كارگيري پدافند غيرعامل
به كارگيري پدافند غيرعامل در جهت مقابله با تهديدات و تقليل خسارات ناشي از حملات هوايي، موشكي، زميني و ... كشور مهاجم، موضوعي بنيادي و اساسي است كه وسعت و گستره آن تقريباً تمامي مراكز حياتي و ‌آسيب پذير نظامي، اقتصادي و ... كشور را در برگرفته و حفظ امنيت ملي، استقلال سياسي و اقتصادي و پيروزي در جنگ به نحو چشم‌گيري در راس امور است.
مديريت پدافند غيرعامل در واقع به دنبال آن است كه «ژن» دفاع را در درون ساختار جامعه‌اي كه امكان مورد تهاجم شدن آن وجود دارد قرار دهد.
از طرفي نيز بدون هيچ نوع شناختي از نحوه تهاجم دشمن و روش‌هاي ايراد خسارت نمي‌توان به راه حل مناسب براي پيشگيري از آن انديشيد. لذا قدم اول دشمن شناسي (نحوه تهاجم دشمن) است.
هر مهاجمي براي رسيدن به هدف تهاجم خود كه در وهله اول وارد آوردن خسارت به طرف مقابل است، لاجرم ملزم به طي مراحلي است كه در آن مراحل، بسته به نوع تهاجم (زميني، هوايي، دريايي و ...) داراي ماهيتي متفاوت مي‌باشد.
مهاجم نيز براي انجام تهاجم خودش يك سري مراحل و روش‌هايي را دنبال مي‌كند از جمله:‌
1- شناسايي 2- حضور 3- نشانه‌روي 4- ايراد خسارت 5- فرار
آنچه مسلم است وظيفه ما ايجاد خلل در هر يك از مراحل فوق مي‌باشد تا بتوان به هدف دفاع كه همان به حداقل رساندن ميزان خسارت دشمن به نيروهاي و تاسيسات و تجهيزات خودي است رسيد.
هر گاه تمهيدات دفاع عامل همراه با ملزومات دفاع غيرعامل به حدي از كارآمدي برسد و يا بالاتر باشد خود به‌خود باعث از بين رفتن طمع دشمن و نااميدي در تهاجم خواهد شد و يا در صورت حادث شدن تهاجم، دشمن را در دستيابي به اهدافش با مشكل جدي روبرو خواهد نمود.
هر كشوري كه به مسائل نظامي، دفاعي،‌تهديدات و فرصت‌ها نيانديشد محكوم به نابودي است چرا كه ساير حكومت‌ها به جاي او خواهند انديشيد. اين مسئله براي كشورمان به لحاظ قرارگيري در موقعيت استراتژيك جغرافيايي منابع طبيعي از اهميت بيشتري برخوردار است.
تصرف هر كشوري به طور ناگهاني يا به مرور صورت مي‌گيرد، در حال حاضر با توجه به محاصره ايران توسط آمريكا يكي از روشهايي كه مي‌بايست بيشتر مورد توجه و تامل قرار گيرد، تهاجم نظامي به صورت غافلگيرانه است كه جوابگوي اصلي آن «دفاع غيرعامل» مي‌باشد. يكي از مشخصه‌هاي نبرد نوين كه در دهه گذشته شاهد نمونه‌هايي از آن بوديم به كارگيري گسترده فناوري‌هاي نوين در آن مي‌باشد. مقابله با فن‌آوري‌هاي تهديد يا دستيابي به آنها بسيار پرهزينه، زمان‌بر و نيازمند ريسك بسيار بالا است.
در زمينه روند پيشرفت تجهيزات و تسليحات در قرن بيست و يكم به نكات ذيل مي‌توان اشاره كرد:
-تكثير سلاح‌هاي در جهت سيستم‌هاي با عوامل غيرانساني است.
- هواپيماهاي بدون سرنشين طيف زيادي از فعاليت‌ها را انجام مي‌دهند.
- هليكوپترها در آينده به صورت چند منظوره خواهد بود.