برگزاری
جشن صدمین سالگرد استقلال کشور تایوان، پیشرفته ترین آسمانخراش دنیا با
بهره گیری از اصول معماری بیونیک افتتاح خواهد شد. این آسمانخراش
توسط وینست کالبوت بلژیکی طراحی شده است. آسمانخراش بیونیک با هدف احترام
به سنت های ساخت وساز محلی و نمادی از پویایی کشور تایوان در عرصه های
اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی طراحی شده است. این برج نمادی است برای شهرهای
آینده و الگویی برای شیوه های نوین زندگی، نوآوری، فرهنگ و مدل بین المللی
ساخت و ساز در قرن بیست و یکم.
بهره
گیری از طرح های ابتکاری و استفاده از قوس مصنوعی از ویژگی های معماری و
طراحی این برج می باشد. این برج سبز نمایشگر سیستم باغ های سبز عمودی و
تعاملی بین محیط های انسانی و طبیعی است. طراحی این آسمانخراش گامی است به
سوی توسعه پایدار و استفاده از انرژی های جدید سازگار با محیط زیست که شامل
انرژی خورشیدی و بادی(برای تامین 100% انرژی برق) همراه با گیاه شناسی و
فن آوری زیستی می باشد.
طراحِ این برج
اعتقاد دارد که می توان به استانداردهایی بسیار بالاتر از استانداردهای
موجود در ساختمان های سبز دست پیدا کرد و موارد جدیدی از رابطه انسان و
طبیعت را کشف کرد. طراحی این برج با اهداف کلانی همچون، بالابردن سطح آگاهی
از تغییرات آب و هوایی و نیاز به حفاظت از محیط زیست. تبدیل کشور تایوان
به الگویی جهانی در عرصه معماری پایدار، ساختمان های صد در صد خودکفا با دی
اکسید کربن صفر و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در نهایت کمک به سیاست
های دولت در صرفه جویی در مصرف انرژی، صورت گرفته است.
معماری بیونیک چیست؟ بیونیک
یا علم بررسی نظام حیات جانداران, امروزه به عنوان یکی از سه علم برتر
جهان(IT, Nano, Bionic ) معرفی گردیده است. قرنهاست که بشر در رابطه
تنگاتنگ با طبیعت به سر برده و برای تولید مایحتاج خود از آن الهام میگیرد
مانند پرواز پرندگان که هزاران سال رویا آفرین و الهام بخش طرحهای بیشماری
از ماشین های پرنده بوده است.
یکی از
اولین موارد استفاده از آفرینش های طبیعی در معماری, مربوط است به سال 1851
در ساختمان قصر بلورین در نمایشگاه لندن توسط جوزف پاکستن. بیونیک در لغت
نامه به معنای «زیستار شناختی» یا «بکارگیری اندام های ساختگی طبیعت» است
که برای اولین بار این واژه توسط دانشمند امریکائی بنام جک. ای. استیل(1)
در سال 1959 بکار برده شد.
بطور کلی
بیونیک و معماری بیونیک علمی است که به الهام‌یابی فنی از ساختمانها،
رفتارها و ارتباطات گوناگون عالم جانداران می‌پردازد. بیونیک علم سیستمهایی
است که شالوده آنها بر اساس خصوصیات سیستمهای زنده است. بیونیک از دو لغت
بیولوژی و تکنیک تشکیل شده است. ای واژه در بر گیرنده کار همه متخصصانی است
که تلاش دارند برای حل مشکل فنی خود از دانسته های طبیعت الهام بگیرند.
از
این تعریف چنین برمی آید که بیونیک همیشه با ما بوده و بسیاری از
پژوهشگران پیش از آنکه بیونیک به این نام معروف شود, آنرا بکار میگرفته
اند. تقلید از طبیعت مزایای ممتازی دارد. میتوان فرض کرد که هر جاندار
کنونی کره زمین, محصول نهایی دو هزار میلیون سال تکامل است. در این فاصله
زمانی بسیار زیاد, طبیعت هر آنچه را که با هدف ویژه اش سازگاری نداشته به
طرز بیرحمانه ای از بین برده است. از این تجربه بزرگ میتوان در ساخت
ماشینهایی که در حالتی شبیه موجود زنده کار میکنند, استفاده کرد. بیونیک،
به معنای زیستارشناختی یا به کارگیری اندام‌های ساختگی طبیعت، اولین بار
توسط دانشمند امریکایی جک.ای.استیل در سال 1959 بکار برده شد.
او
بیونیک را علم سیستمهایی که شالوده و پایه تمامی سیستمهای زنده‌اند،
می‌داند. در ابتدا بیونیک به بررسی ماشینهایی که براساس سیستمهای زنده
طراحی و ساخته شده بودند می‌پرداخت و هم اکنون بیونیک از هر جهت هنر به
کارگیری دانش سیستمهای زنده در حل مسائل فنی است. امروز هرجا سخن از
تکنولوژی به میان می‌آید، تصویر همان دستاوردهای مهم تکنولوژی که پاسخگوی
نیازهای اساسی برای انسان امروز و آینده است، به ذهن می‌آیند، اما اگر کمی
به مسیر تکنولوژی دقت کنیم کم و بیش به منشاء برخی پدیده‌ها پی می‌بریم، به
اینکه مثلاً هر پدیده صنعتی یا ساختمانی از کدام الگوی زنده طبیعت الهام
گرفته است.
سال‌هاست که محققان در پی
اثبات علیت و موجودیت این ارتباط هستند تا از طریق آن چگونگی شکل گرفتن
سیستمهای مختلف زندگی را بررسی و توجیه کنند و هم آنها هستندکه از رهاورد
این تحقیقات، با تلفیق دو واژه بیولوژی و تکنیک، علم بیونیک را به عنوان
دانشی که مسایل فنی را از راه‌های زیستی حل می‌کند، بنا نهاده‌اند. اگر چه
خود بیونیک هنوز به عنوان یک علم نوپاست، اما فعالیت بیونیکدانان را که
همواره در جستجوی یک الگوی زنده برای توجیه هر پدیده هستند، میتوان در
حوزه علوم کاربردی مطرح کرد.
چارلی
لوکستون از پیشگامان عرصه معماری بیونیک نقطه تمرکز معماران بیونیک را
استفاده به جا از مواردی در طبیعت می‌داند که موجب استحکام ساختمان و ایجاد
تنوع و آرامش در فضا می‌شود. روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری
بیونیک است که طراحان این رشته با توجه به قدرت سازه برای تنفس
(زنده‌نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه
به آن دست پیدا میکنند و مهمترین چیز برای معماری بیونیک آن است که
ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند.
یکی
از بهترین طرحهای شناخته شده از علم بیونیک اثر لئوناردو داوینچی نقاش
معروف است که ماشین پرنده را براساس ساختمان بدن یک خفاش طراحی کرد.
استدلال او این بود که خفاش دارای بال کاملا پوشیده‌ای است که هوا را از
خود عبور نمی‌دهد و دارای پوستی پرده مانند است که آن را تقویت می‌کند.
حدود 400 سال بعد از طرح داوینچی ، ماشین پرنده توسط کلمنت آدر با الهام از
خفاش ساخته شد و در سال 1890 تا ارتفاع 15 متری پرواز کرد.
در
ساخت زیردریایی‌ها نیز از بدن دلفین الهام گرفته شده است. این جانور با
نیروی عضلانی کم می‌تواند به سرعت در آب حرکت کند و راز این حرکت در پوست
دو لایه بدنش است. لایه پوست بیرونی قابل ارتجاع و لایه پوست درونی شبیه یک
رشته لوله پر شده از ماده اسفنجی است. این ویژگی باعث می‌شود تلاطم ناشی
از جریان پرفشار آب چندان محسوس نباشد، زیرا پوست قابل ارتجاع بیرونی، فشار
را به لایه اسفنجی و تراکم‌پذیر درونی که مانند فنر عمل می‌کند منتقل
می‌کند، به طوری که جریان پرتلاطم پیش از آن که فرصتی برای پیشروی پیدا کند
از بین می‌رود و به همین دلیل است که در طراحی زیردریایی، جدار آن را
مانند پوست دلفین می‌سازند.
بناها در
معماری بیونیک یا معماری طبیعی یا با استفاده از مواد شکننده و نا پایدار
ساخته می‌شدند یا در دل یک حفره طبیعی که در زمین یا صخره شکل گرفته. یکی
از این مکان‌های طبیعی، غارها بودند. معماری غاری که به طور عمده در قالب
معماری مقابر جلوه کرده، از عصر باستان وجود داشته و به عنوان بارزترین
نمونه‌های آن میتوان به مقبره کاتوکومب رم و ناپل و مقبره‌های لبنان اشاره
کرد.
کلیساهای سنگی در ارمنستان و نیز
غارهای بسیار بزرگ مسکونی مکشوف در گورمه ترکیه و ماترا در جنوب ایتالیا
نیز از دیگر نمونه‌های این سبک معماری هستند. این بناها احتمالا چیزی شبیه
به لانه‌های بزرگ موریانه‌ها که هزاران موریانه را در خود جای می‌دهند،
بوده‌اند. علاوه بر این معماری گلی یا خاکی را نیز میتوان یکی از شاخه‌های
معماری طبیعی در نظر گرفت. شهرهای قدیمی و تاریخی همچون صنعا در یمن یا
ساختمانهای گلی دو گون در مالی نمونه‌هایی از این سبک هستند.
از
گرم‌ترین نقطه دنیا تا سردترین نقطه، سعی در الهام‌گیری از طبیعت دیده
می‌شود. در کلبه‌های برگ و چوب بومیان آمازون، بناهای کاهی اقوام مختلف
آفریقایی یا در کلبه‌های اسکیموهای بومی آلاسکا و گریلند نیز الهام از
طبیعت به وضوح دیده می‌شود، به عنوان نمونه‌های غیربومی نیز میتوان به
طراحی ساختمان مرکزتحقیقات لندن اشاره کرد که از گیاهی به نام لوتوس الهام
گرفته شده است.
از لحاظ ساختار و شکل
کلی نیز، بنای استادیوم المپیک مونیخ قابل توجه است. همچنین بانک کارمرز در
فرانکفورت آلمان، ساختمان اینونیک در کمبریج و پروژه همزیگری صنعتی
kalundborg در دانمارک از مشهورترین نمونه‌هایی هستند که در آنها از سبک
بیونیک برای طراحی و ساخت بنا استفاده شده است. تقلید از طبیعت مزایای
بسیاری دارد. فرض کنیم هر جاندار کنونی محصول چندین میلیون سال تکامل است،
در این فاصله زمانی طبیعت هر چه را که با هدف ویژه‌اش سازگاری نداشته از
بین برده است و این امیدواری را بوجود آورده که بشر بتواند با مطالعه
فرآیند تکامل، مکانیسم‌های جدید فناوری را از روی موجودات زنده نسخه‌برداری
کند. ساخت هواپیماهای تیزپرواز با الهام از بال پرستو و بادقپک و ساخت
رایانه با الهام از مغز و فکر انسان نمونه‌های بارز دیگری از کاربرد علم
بیونیکی برای ساخت فناوری‌های جدید است.
