ساخت و نگهداری از سازه

ساخت و نگهداری از سازه

در استفاده و تعاریف جدید،مهندسی عمران شاخه ای از مهندسی است که معادل و همراه است با طراحی،ساخت و نگهداری از سازه های ساخته شده ای که با زمین و یا با آب و نیز فرهنگ و زندگی شهری و مراحل تکامل آن ارتباط دارند. امروزه بیشتر مهندسین عمران با جاده ها، سازه ها، انتقال آب و سیستم های فاضلاب،کنترل سیلاب و ترافیک سرو کار دارند.

توسعه و پیشرفت مهندسی براساس مشاهدات روش های طبیعی و عکس العمل سیستم های ساخته شده انسانی بوده و پیشرفت و توسعه معادلات تجربی پایه و اساس طزاحی و مهندسی را فراهم نموده است. مهندسی عمران وسیع ترین و گسترده ترین رشته مهندسی می باشد. در حقیقت رشته مهندسی در ابتدا به دو قسمت نظامی و عمران تقسیم میگردد. تمامی تخصص های مهندسی عمران بدست آمده است. مهندسی عمران هنوز مانند یک چتری است که بسیاری از تخصص های وابسته به آن را در بر دارد.سرپناه از نیازهای اساسی و اولیه ی  انسان است که دردوره های مختلف زندگی به صورت های گوناگون به آن  پاسخ داده شده است. انسان  های اولیه برای پناه گرفتن از غارها که ساخته ی دست طبیعت بود بهره می گرفتند امابا گذشت زمان، آدمی با به کارگیری ابزارهایی که خودساخته بود و با استفاده ازمنابعی که طبیعت در اختیارش قرار داده بود، اقدام به ساخته محلی برای زندگی خود کرد. بدین گونه با پیدایش اولین سر پناه دست ساز بشر،پایه و اساس مهندسی عمران شکل گرفت.

با بزرگتر شدن جوامع و نیازهای آنها به سرپناه های بزرگتر و تلاش بشر در راه مهار   طبیعت به منظور رفع نیاز های خود همانند ساختن پل ها، سدها و راه ها، رفته رفته نقش مهندسی   عمران (یاهمان Civil Engineering به معنای مهندسی تمدن) در زندگی بشر پر رنگ و پر رنگ تر شد و نقش اساسی را در توسعه ی جوامع ایفا کرد.
کشور درحال توسعه ی ایران نیز از این امر مستثنی نبود، چرا که دراولین قدم های خود برای رسیدن به یک جامعه ی پیشرفته، نیازمند زیربناهایی چون راه ها، پل ها، سدها، سازه های دریایی برای سکوهای نفتی، خانه های مسکونی، اداری و صنعتی مقاوم در برابر زلزله، آشیانه های هواپیماها و... بود. همه ی این ها محقق نمی شود جز در سایه ی رشد کمی و کیفی رشته ی تحصیلی مهندسی عمران در داخل کشور و تربیت نیروهای متخصص در این امور