قالب بندي شناژهاي افقي وعمودي
پس از آماده شدن شناژها قبل از انكه انها را در جاي خود قرار دهند ابتدا با اب سطح پي سنگي را تميز كردند وبه فاصله معين قطعات بتني كوچكي بنام فاصله نگهدار يا لقمه را در زير شناژ ها  قرار دادند.
قطر اين قطعات در حدود 5/2تا3 سانتيمتر بود كه در زير شناژهاي افقي كار گذاشته شد تا اينكه سطح زير شناژها به اصطلاح كارگري بتن خور داشته  باشد.
البته علت اصلي استفاده از فاصله نگهدار ايجاد فاصله مناسب با سطح پي مي باشد تا اين فضاي ايجاد شده توسط بتن پر شود و ميلگردها عملا در بتن  غرق شوند.
بعد از اينكه شناژها در جاي خود مستقر شدند  كار قالب بندي شروع شد كه  سه روز تمام كارگران ارماتوربند مشغول اين كار بودند اما نحوه كار قالب بندي به اين گونه بود كه ابتدا چند تخته نسبتا طويل را كنار همديگر قرار ميدادند  سپس بوسيله تخته هاي زخيم تري كه عمود بر تخته هاي اول
بودند و انها را پشت بند ميگفتند  تخته هاي طويل را ميخ ميكردند.
بدين طريق يك صفحه قالب چوبي ساخته ميشد. تعداد وابعاد پشت بندهاي لازم براي يك صفحه قالب با توجه به ابعاد قالب و نيروهاي وارد بران تعيين ميشد.
بعد از اينكه اين صفحات به اندازه كافي ساخته شد انها را در دوطرف يك شناژ قرار دادند وابتدا با تيرهاي چوبي به اسم مهاري نگه داشته شدند.
نحوه قرار گرفتن اين تيرها بدين شكل است كه  يك سر انها را به بدنه قالب تكيه ميدهند و سر ديگر را بر روي زمين مهار ميكنند .
براي مهار كردن اين قسمت از سر تيرك ان را بوسيله گچ بر روي زمين
محكم كردند.
براي حفظ فاصله مناسب بين صفحات قالب بر روي سر اين صفحات تخته هايي با فاصله هاي مناسب در نظر گرفته شد و بوسيله ميخ محكم كردند.

البته براي محكم كاري بيشتر دو صفحه قالب را به همديگر بوسيله سيم ارماتوربندي محكم بستند . با اتمام اين كار قالب اماده بتن ريزي شد.