چگونگی ساخت ستون (مقاطع مرکب)
ستونها ممکن است بر حسب نیاز با ترکیب و اتصالات متنوع از انواع پروفیلهای
مختلف ساخته شوند ، اما رایجترین اتصال برای ساخت ستونها سه نوع است :
1- اتصال دو پروفیل به یکدیگر به طریقه دوبله کردن : ابتدا دو تیرآهن را در
کنار یکدیگر و بر روی سطح صاف به هم چسبیده گردند ؛ سپس دو سر و وسط ستون
را جوش داده و ستون برگردانده شده و مانند قبل جوشکاری صورت می گیرد ؛ آن
گاه ستون معکوس و در قسمت وسط ، جوشکاری می شود . همین کار را در سوی دیگر
ستون انجام می دهند و به ترتیب جوشکاری ادامه می یابد تا جوش مورد نیاز
ستون تامین گردد. این شیوه جوشکاری برای جلوگیری از پیچش ستون در اثر حرارت
زیاد جوشکازی ممتد می باشد . در صورتیکه در سرتاسز ستون به جوش نیازی
نباشد ، دست کم جوشها باید به این ترتیب اجرا گردد :
الف) حداکثر فاصله بین طولهای جوش در طول ستون به صورت غیر ممتد از 60 سانتیمتر تجاوز نکند.
ب) طول جوش ابتدایی و انتهایی ستون باید برابر بزرگترین عرض مقطع باشد و به طور یکسره انجام گیرد.
ج) طول موثر هر قطعه از جوش منقطع نباید از 4 برابر بعد جوش یا 40 میلیمتر کمتر باشد.
د) تماس میان بدنه دو پروفیل نباید از یک شکاف 5/1 میلیمتری بیشتر ، اما از
6 میلیمتر کمتر باسد ؛ ضمنا بررسیهای فنی نشان دهد مه مساحت کافی برای
تماس وجود ندارد ؛ در آن صورت ، این بادخور باید با مصالح پر کننده مناسب
شامل تیغه های فولادی با ضخامت ثابت پر شود.
2- اتصال دو پروفیل با یک ورق سراسری روی بالها : در مقاطع مرکبی که ورق
اتصال بر روی دو نیمرخ متصل می شود تا مقاطع مرکب تشکیل بدهد ؛ فاصله
جوشهای مقطع (غیر ممتد) که ورق را به نیمرخها متصل می کند ، نباید از 30
سانتیمتر بیشتر شود . اندازه حداکثر فاصله فوق الذکر در مورد فولاد معمولی
به صورت t22 که t در آن ضخامت ورق است در می آید.
3- اتصال دو پروفیل با بستهای فلزی (تسمه) : متداولترین نوع ستون در
ایران ستونهای مرکبی است که دو تیرآهن به فاصله معین از یکدیگر قرار می
گیرد و قیدهای افقی یا چپ و راست این دو نیمرخ را به هم متصل می کند ؛
البته بستهای چپ و راست که شکلهای مثلثی را به وجود می آورند ، دارای
مقاومت بهتری نسبت به قیدهای موازی می باشند.÷
