منبع : ایران سازه

مسيريابي وسايط نقليه و تعيين تعداد ماشين هاي جمع آوري زباله

با استفاده از يک روش فرا ابتكاري - يك مطالعه موردي

پژوهشنامه حمل و نقل بهار 1389; 7(1):95-101.
مهدوي ايرج*,توكلي مقدم رضا,قاضي زاده هاشمي سيدمصطفي

* دانشكده مهندسي صنايع، دانشگاه علوم و فنون مازندران، بابل، ايران

مقدمه :
در اين مقاله، يك مدل برنامه ريزي خطي - عدد صحيح از مساله مسيريابي وسايط نقليه حمل برگشتي با پنجره زماني و ظرفيت1 (CVRPBTW) ارايه مي شود. در اين مدل يك ناوگان ثابت غير يكنواخت با تعداد ثابتي از هر نوع ماشين با هزينه و ظرفيت هاي متفاوت براي هر يك در اختيار قرار دارد. هدف كلي كمينه كردن هزينه ناوگان، كل مسافت سفرها و يا مدت زمان آن است. مدل پيشنهادي قادر است مسيرهايي با حداقل تعداد وسيله نقليه، حداقل ظرفيت بيكار و حداقل زمان بكارگيري آنها، براي سرويس دهي به كل مشتريان (گره ها) ايجاد كند. براي حل مدل ارايه شده، يك الگوريتم فرا ابتكاري مبتني بر بازپخت شبيه سازي شده2 (HSA) پيشنهاد مي شود كه جواب هاي خوبي در مدت زمان مناسب ايجاد مي كند. تعدادي از مسائل آزمايشي در ابعاد كوچك و بزرگ حل و سپس نتايج محاسباتي آن ارائه مي شود. در خاتمه عملكرد الگوريتم پيشنهادي در صنعت جمع آوري پسماند و زباله در يك ناحيه پايلوت از شهر تهران مورد بررسي قرار مي گيرد.


كليد واژه: مساله مسيريابي وسيله نقليه، حمل برگشتي، پنجره زماني، مديريت پسماند، بازپخت شبيه سازي شده


بررسي عوامل موثر بر زمان توقف اتوبوس ها در ايستگاهها و پيش بيني
 آن در سيستم حمل و نقل اتوبوسراني شهر تهران

پژوهشنامه حمل و نقل بهار 1389; 7(1):11-26.

امين ناصري محمدرضا*,برادران وحيد

* دانشكده فني و مهندسي، بخش مهندسي صنايع، دانشگاه تربيت مدرس، تهران، ايران

مقدمه

زمان توقف اتوبوسها در ايستگاهها، يكي از پارامترهاي تاثير گذار بر كيفيت برنامه ريزي حمل و نقل در سيستم اتوبوسراني است. شناسايي عوامل موثر بر زمان توقف اتوبوسها و پيش بيني دقيق آن علاوه بر ارايه برنامه هاي دقيق تر، منجر به ارايه سياستهاي مناسبي براي كاهش زمان توقف و افزايش رضايت مسافران سوار بر وسيله نقليه و منتظر در ايستگاه ها مي شود. در اين مقاله، با مطالعه سيستم اتوبوسراني شهر تهران، عوامل بالقوه موثر بر زمان توقف اتوبوسها در ايستگاه ها شناسايي شده و با استفاده از تحليل رگرسيوني، تاثير بخشي از عوامل شناسايي شده مانند تعداد مسافران سوار و پياده شده، بر زمان توقف اندازه گيري شده است. برازش توابع مختلف بر داده هاي جمع آوري شده از سيستم اتوبوسراني شهر تهران، تابع غيرخطي از تعداد مسافران سوار و پياده شده، بدون درنظر گرفتن جنسيت مسافر و دري كه از آن پياده يا سوار مي شوند را به عنوان مناسب ترين تابع براي پيش بيني زمان توقف با ضريب تعيين 9/87 درصد نتيجه داده است. همچنين بررسي ميكروسكوپي فرآيند توقف و تحليل آماري پارامترهاي موثر بر آن مانند زمان و تعداد مسافران سوار و پياده شده منجر به توسعه مدل شبيه سازي گسسته پيشامدي از فرايند توقف اتوبوسها در ايستگاهها شده است. از مدل شبيه سازي طراحي شده براي بررسي تاثير سياستها و عوامل ديگري كه امكان مطالعه آنها بر اساس داده هاي جمع اوري شده نيست، از قبيل نحوه پرداخت كرايه بر زمان توقف استفاده شده است. تحليل ها نشان مي دهد تغيير در نحوه پرداخت كرايه از سيستم بليت كاغذي به پرداخت الكترونيكي حدود 23 درصد زمان توقف اتوبوسها را در ايستگاهها كاهش مي دهد.


كليد واژه: زمان توقف، سيستم حمل و نقل اتوبوسراني، شبيه سازي گسسته پيشامد، تحليل رگرسيوني

http://sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/68413890104.pdf