عملكرد و دوام بتن مسلح حاوي پوزولان هاي مختلف
عملكرد و دوام بتن مسلح حاوي پوزولان هاي مختلف در شرايط محيطي درياچه اروميه
افشين حسن,كربلايي فرجي حسين
کاربرد
مواد افزودني معدني پوزولاني مي تواند تـاثير عمده اي بر خواص بتن بخصوص
بر دوام بتن در محيط هاي خـورنده داشته باشد. در اين تحقيق، دوام نمونه هاي
بتني مسلح ساخته شده با سيمان نوع 2،
پـوزولان توف سبـلان، پـوزولان پوميس عنصرود و دوده سيليس در شرايط شبيه
سازي شده درياچه اروميه در مدت 6 ماه بررسي شده است. نمونه هاي آزمايشي با
دو نسبت آب به سيمان متفاوت و سه نوع پوشش بتني آرماتور تهيه و در معرض
شرايط متفاوت محيطي (آزاد، مغروق، تر و خشک) قرار داده شده اند. آزمايش هاي
مقاومت فشاري، ميزان نفوذ يون کلر، عمق کربناتاسيون، مقاومت الکتريکي،
پتانسيل خوردگـي و شدت خوردگـي آرماتور در سنين مختلف بـر روي نمونه ها
انجام گرفته است. نتايج آزمايش هاي صورت گرفته نشان مي دهد كه شرايط تر و
خشك در بتن ها بيشترين تاثير را داشته است. در شرايط مغروق در آب درياچه،
اگر چه پتانسيل خوردگي آرماتورها بسيار بالاست و مقاومت الكتريكي نمونه هاي
قرار گرفته در اين محيط نسبت به محيط شاهد كاهش چشمگيري داشته است، اما به
علت عدم وجود اكسيژن شدت خوردگي آرماتورها ناچيز است. اغلب بتن هاي حاوي
پوزولان، دوام بهتري نسبت به بتن شاهد حاوي سيمان تيپ 2 نشان داده و بهترين
عملكرد مربوط به بتن حاوي دوده سيليس بوده است. كاربرد سيمان در حد
450kg/m3 و نسبت آب به سيمان كمتر از 0.4 تاثير عمده اي در جلوگيري از نفوذ
مواد مضر به داخل بتن و در نتيجه افزايش دوام آن داشته است.
كليد واژه: دوام بتن، مقاومت الكتريكي، نفوذ يون كلر، مقاومت فشاري، كربناتاسيون، پتانسيل خوردگي، شدت خوردگي
دانشکده فني دانشگاه تبريز بهار 1387; 35(3 (پياپي 51) ويژه مهندسي عمران):1-12.
