انواع سقف‌های بتنی
یكی از اجزای اصلی تشكیل‌دهندة انواع ساختمان‌ها، سقفهای بتنی هستند كه نقش اساسی آنها انتقال نیـروهای قائم و افقی ناشی از وزن مـردة سقف، سربارها و نیروهای با دو زلزله به تیرها و ستونها و دیوارهای بابر است. در ضمن، اتصال كلیه اجزای بابر قائم (ستونها و دیوارها) به یكدیگر، موجب تقویت آنها شده و به این ترتیب، كل ساختمان در مقابل نیروهای وارده، به طور واحد واكنش نشان می‌دهد.
نظر به اینكه سقفها سهم نسبتاً زیادی از قیمت تمام شده ساختمان را به خود اختصاص می‌دهند. طراحان ساختمان، سیستم‌های متنوعی را به منظور هرچه اقتصادی‌تر كردن آنها، ابداع و اجرا كرده‌اند كه صرفه‌جویی در مصرف بتن و فولاد، كاهش یا حذف قالب‌بندی، بهبود روشهای ساخت و ارتقای كیفیت اجرای محورهای اساسی، كوششهای انجام شده را تشكیل می‌دهند. در زیر، روند اساسی این مراحل پیشرفت به طور مختصر شرح داده می‌شود.
برای صرفه‌جویی در مصرف بتن و سبكتر كردن وزن سقف، قسمتی از مقطع سقف كه در منطقة كششی قرار می‌گیرد، حذف و فقط آن مقدار از سطح مقطع بتن كه برای جاگذاری آرماتورهای عرضی و كششی لازم است، باقی گذاشته می‌شود. این كار به ویژه برای كاهش وزن مردة سقف و ساختمان، دارای اهمیت خاصی است. فاصله محلهای باقی‌مانده به حد كافی نزدیك به هم انتخاب می‌شوند، تا مناطق فشاری و كششی مقطع بتنی سقف به طور یكپارچه عمل كنند و سقف حالت اولیة خود را از دست ندهد. این روش منجر به طرح دالهای مجوف، با پشت‌بند، لانه زنبوری مانند آنها گردیده است. مصرف بتن در این نوع سقفها، به حدود   مقدار اولیه، و وزن سقف نیز تقریباً به همین میزان كاهش می‌یابد. از طرف دیگر، به علت سبك‌تر شدن وزن سقفها، در مصرف میلگرد و هزینة اجرای بقیة قسمتهای باربر ساختمان، صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای شود.
قالب‌بندی برای ایجاد فضاهای مجوف در دال، معمولاً به روشهای زیر انجام می‌شود:
در روش نخست، برای اجتناب از قالب‌بندی محلهای خالی و پر كردن آن محلها، از بلوك‌های مجوف و سبك وزن استفاده می‌شود. به این منظور، مصالح پركننده را به فواصل معین روی قالب كف قرار داده و میلگردها را نصب می‌كنند و سپس بتن‌ریزی انجام می‌شود.
در روش دیگر، از قالبهای فلزی و یا پشم‌ شیشه كه به راحتی قابل نصب و جمع‌آوری هستند، استفاده می‌گردد