رواﻧﮕﺮاﻳﻲ اﻧﻮاع ﺧﺎﻛﻬﺎ
رواﻧﮕﺮاﻳﻲ اﻧﻮاع ﺧﺎﻛﻬﺎ
رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي ﻣﻘﺪﻣﻪ
ﺧﺎﻛﻬﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي اﺷﺒﺎع ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ارﺗﻌﺎﺷﻬﺎي زﻟﺰﻟﻪ ﻗﺮارﮔﻴﺮﻧﺪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﮔﻞ ﻣﺎﻳﻊ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻳﻚ ﺳﻴﺎل درآﻳﻨﺪ، اﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪه رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻴﺸﻮد. درﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺮ،ﭘﺪﻳﺪه اي ﻛﻪ دراﺛﺮ آن ﻣﺼﺎﻟﺢ داﻧﻪ اي ﺑﻌﻠﺖ ارﺗﻌﺎش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺎﻳﻊ درآﻣﺪه، ﺧﻮاه ﺗﻮده ﺧﺎك ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ آب اﺷﺒﺎع ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ، درﺑﻴﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ اﻃﻼق ﻣﻴﺸﻮد. رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎي اﺷﺒﺎع اﻏﻠﺐ ﺳﺒﺐ ﺧﺮاﺑﻲ ﻫﺎي وﺳﻴﻌﻲ در ﻣﺤﻴﻂ اﻃﺮاف ﻣﻲ ﺷﻮد.درﺳﻪ دﻫﻪ اﺧﻴﺮ، ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻓﺮاواﻧﻲ درارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ رﻓﺘﺎر رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎي داﻧﻪ اي اﺷﺒﺎع دراﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ،ﻛﺎﻧﺎدا،ژاﭘﻦ وﻫﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ.ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر از آزﻣﺎﻳﺸﻬﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻪ ﻣﺤﻮري ،ﻣﻴﺰ ارﺗﻌﺎﺷﻲ و... ﺑﺮاي ﺑﺮآورد ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎي داﻧﻪ اي اﺷﺒﺎع اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻣﻜﺎﻧﻴﺰم رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي
درﺧﺎﻛﻬﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي ﻗﺒﻞ ازاﻳﻨﻜﻪ زﻟﺰﻟﻪ و ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﻧﺎﺷﻲ از آن از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻤﺎس
ذرات ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷـﻮﻧﺪ،ذرات ﺧـﺎك داراي ﺗﻤﺎﺳﻬﺎي ﭘﺎﻳﺪاري ﺑﻴﻦ
ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻫﺴﺘﻨﺪ، اﻳﻦ اﻣﺮﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺧﺎك ﭘﺎﻳـﺪاري ﺳـﺎزه اي را
ﻛـﻪ ﺑﺮﺳـﻄﺢ زﻣﻴﻦ ﻗﺮار دارد،ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ در ﺷﻜﻞ )1-1-اﻟﻒ( ﺑﺼﻮرت
ﺷﻤﺎﺗﻴﻜﻲ ﻧﺸﺎن داده ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻫﻨﮕـﺎﻣﻲ ﻛـﻪ اﻳـﻦ ﺧﺎك دراﺛﺮ ﺗﻨﺸﻬﺎي ﺑﺮﺷﻲ
ﻧﺎﺷﻲ از ارﺗﻌﺎﺷﺎت زﻟﺰﻟﻪ، ﺗﻐﻴﻴﺮﺷﻜﻞ ﻣﻲ دﻫﺪ،ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜـﻪ درﺷـﻜﻞ )1-1-ب( ﻣـﺸﺎﻫﺪه
ﻣﻴـﺸﻮد، ﺗﻤﺎس ﻣﻴﺎن ذرات ازﺑﻴﻦ ﻣﻲ رود،درﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺻﻮﻻ" ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ
ﺗﻤﺎﺳﻬﺎي ذرات در اﻣﺘﺪاد ﻗﺎﺋﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﺷـﺪﻧﺪ، ﺑـﻪ آب ﻣﻨﻔﺬي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲ
ﮔﺮدﻧﺪ، اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻤﺎن ﺑﺮوز ﺷﺮاﻳﻂ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. دراﻳـﻦ ﺣﺎﻟـﺖ ﺗﻤـﺎس
ﻣﻴـﺎن ذرات ازﺑـﻴﻦ رﻓﺘﻪ وﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ ﺧﺎك ﺻﻔﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد وﺧﺎك ﻣﺎﺳﻪ اي رﻓﺘﺎري
ﺷﺒﻴﻪ ﻳﻚ ﻣﺎﻳﻊ ﻛﻪ وزن ﻣﺨﺼﻮص آن ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺎك اﺷـﺒﺎع اﺳﺖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ
داد. ﺑﻌﺪ از رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺮوج آب ﺗﻤﺎس ﺑﻴﻦ ذرات ﺧﺎك ﻣﺠﺪدا"
ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪه وﺣﺎﻟﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﭽـﻪ در ﺷـﻜﻞ )1-1-ج( ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه، ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲ
آﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺎن ﮔﻴﺮش ﻣﺠﺪد ﺗﻮده ﺧﺎك ﭘﺲ از وﻗﻮع ﻣﻘﺪارزﻳﺎدي ﻧﺸـﺴﺖ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد.
ﻛـﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ درﺧﺎك ﻧﺸﺴﺖ ﻛﺮده ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺠﻢ آب ﺣﻔﺮه اي اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺧﺎك ﺧﺎرج ﺷﺪه
اﺳﺖ.

ﻣﻜﺎﻧﻴﺰم اﺳﺎﺳﻲ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ در ﻻﻳﻪ ﻫﺎي ﻣﺎﺳﻪ اي اﺷﺒﺎع وﺳﺴﺖ، اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﺪرﻳﺠﻲ
ﻓﺸﺎر ﻣﻨﻔﺬي دراﺛﺮ اﻋﻤﺎل ﺗﻨﺶ ﻫﺎي ﺳﻴﻜﻠﻲ ﺣﺎﺻﻞ از اﻧﺘﺸﺎر ﻣﻮج ﺑﺮﺷﻲ زﻟﺰﻟﻪ ﻣﻲ
ﺑﺎﺷﺪ، ﻳﻚ اﻟﻤﺎن ﺧﺎك درزﻣﻴﻦ ﻣﺴﻄﺢ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺗﺤﺖ ﺗﻨﺶ ﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺣﺎﺻﻞ
از وزن ﻻﻳﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻻ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد. درﻫﻨﮕﺎم اﻋﻤﺎل ﺗﻨﺶ ﻫﺎي ﺳﻴﻜﻠﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ اﻟﻤﺎن
ﻣﺎﺳﻪ ﺳﺴﺖ، ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺮاﻛﻢ ودرﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ درآن اﻟﻤﺎن وﺟﻮد دارد.
اﮔﺮزﻣﺎن ﺑﺎرﮔﺬاري ﺑﺴﻴﺎرﻛﻤﺘﺮاز زﻣﺎن ﻻزم ﺑﺮاي زﻫﻜﺸﻲ وﺧﺮوج آب ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﻜﺎن
ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ در زﻣﺎن ﻛﻮﺗﺎه اﻳﺠﺎد ﻧﺸﺪه ودرﻧﺘﻴﺠﻪ دروﺿﻌﻴﺖ ﺗﻨﺶ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮاﺗﻲ
اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد، اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻴﻦ ذرات و اﻓﺰاﻳﺶ
ﻓﺸﺎرﻣﻨﻔﺬي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﻓﺸﺎرﻣﻨﻔﺬي اﻳﺠﺎدﺷﺪه ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻓﺸﺮدﮔﻲ،
ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ اﻟﻤﺎن در اﺛﺮﺑﺎرﮔﺬاري، ﺷﺪت ودوام ﺑﺎرﮔﺬاري ﺑﺴﺘﮕﻲ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ
ﻛﻨﺪ.
اﮔﺮ ﻣﺎﺳﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺳﺴﺖ وﺷﺪت ﺑﺎرﮔﺬاري ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﺸﺎرﻣﻨﻔﺬي ﻣﻌﺎدل ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ اوﻟﻴﻪ ﺑﻴﻦ ذرات ﺷﻮد.دراﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺑﻴﻦ ذرات از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ وذرات ﺑﺼﻮرت ﻣﻌﻠﻖ وﻏﻮﻃﻪ ور ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺑﻪ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﻴﺘﻲ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد. ﮔﺮوﻫﻲ از ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﻛﻪ دراﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ذرات ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ رﺳﻴﺪه وﺟﺴﻢ درﻳﻚ ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ،ﺗﻨﺶ ﺑﺮﺷﻲ وﺣﺠﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻄﻮر ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺷﻜﻞ ﻣﻲ دﻫﺪ. ﭘﺲ ازاﻳﺠﺎد رواﻧﮕﺮاﻳﻲ، ذرات ﻣﺠﺰاي ﻣﺎﺳﻪ درآب رﺳﻮب ﻛﺮده وﭘﺲ از اﺗﻤﺎم رﺳﻮب ﮔﺬاري، ﻣﺎﺳﻪ درﻳﻚ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﺗﺮ ﻗﺮارﻣﻲ ﮔﻴﺮد. درﺷﻜﻞ 1-2 ﺳﻪ ب(درﻫﻨﮕﺎم رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ج(ﭘﺲ از رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ، ﻧﻤﺎﻳﺶ داده ﺷﺪه اﺳﺖ. دراﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ: اﻟﻒ(ﻗﺒﻞ از رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺷﻜﻞ درﺟﻪ داﺧﻠﻲ، ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ ذرات ودرﺟﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻲ، ﺗﻨﺶ ﻛﻞ ذرات را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﻨﺪ. ﺧﺎﻛﻬﺎي واﻗﻌﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺗﺮﻫﺴﺘﻨﺪ زﻳﺮا ازروي ﻫﻢ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ذرات ﺑﺎ اﻧﺪازه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﺘﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺎك ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻠﻬﺎي ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد،ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻧﻘﺎط ﺗﻤﺎس ذرات ﻳﻜﺒﺎره ازﺑﻴﻦ ﻧﻤﻲ رود. ﺑﻌﻀﻲ از ذرات ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﻤﺎس ﺧﻮد را ازدﺳﺖ داده، اﻣﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻌﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ از اﺳﻜﻠﺖ ﺧﺎك ﺗﻤﺎس ﺧﻮد راﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻫﻨﻮز ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
دراﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﻓﺸﺎر ﻣﻨﻔﺬي ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﻧﺴﺒﻲ ﻧﻘﺎط ﺗﻤﺎس از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻪ، ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد. درﻫﻤﻴﻦ زﻣﺎن ﺑﺨﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎس ذرات در آﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮارﺑﻮده ودر ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺨﺸﻲ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ در آﻧﻬﺎ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻓﺮاﻳﻨﺪ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎﻛﻬﺎ ﺑﺼﻮرت ﻛﻤﻲ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﻓﺸﺎر آب ﺣﻔﺮه اي uﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﻗﺎﺋﻢ اوﻟﻴﻪ σﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺗﻨﺶ ﻣﻮﺛﺮ σﻗﺒﻞ از ﺑﺮش ﻛﻪ در اﺻﻞ ﻣﻴﺎن ﻧﻘﺎط ﺗﻤﺎس ذرات رد وﺑﺪل ﻣﻲ ﺷﻮد، درﻫﻨﮕﺎم ازﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ u= σﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. دراﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﻓﺸﺎر آب ﺣﻔﺮه اي ﻧﻘﺎط ﺗﻤﺎس ذرات ﺑﻪ آب ﻣﻨﻔﺬي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﻮد،در اﻳﻨﺼﻮرت ﺷﻮد. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ وﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﺗﻐﻴﻴﺮﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮي ﺧﺎﻛﻬﺎي اﺷﺒﺎع ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺛﺮ از زﻟﺰﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﺻﻮﻻ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﻓﺸﺎر آب ﻣﻨﻔﺬي ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺮﺷﻲ و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﭘﺬﻳﺮي ﺧﺎﻛﻬﺎ ﺗﺎﺑﻊ داﻧﺴﻴﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺎك ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺘﻲ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر آب ﻣﻨﻔﺬي اﺿﺎﻓﻲ، ﭘﺎﻳﺪاري آن ﺣﻔﻆ ﻣﻲ ﺷﻮد. اﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﺎك ﺳﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ، درﺻﻮرت اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﻓﺸﺎر آب ﻣﻨﻔﺬي ازﺣﺪود 5,0، ﻧﺎﭘﺎﻳﺪاري ﺑﻮﻗﻮع ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﻳﻌﻨﻲ ﻓﺸﺎرآب ﻣﻨﻔﺬي ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻣﻮﺟﺐ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﺧﺎك ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﺮاﺑﺮ 1= u/σﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ. ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ در آن ﻧﺴﺒﺖ 1= u/σوﻳﺎ ﻧﺰدﻳﻚ آن ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﺎﻟﺖ رواﻧﮕﺮاﻳﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ شود
+ نوشته شده در پنجشنبه سوم اسفند ۱۳۹۱ ساعت 22:32 توسط دانلود رایگان مقالات-کتاب: عمران، معماری
|