دانلود رایگان مقالات عمران و معماری

ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ‬ ‫اﮔﺮ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه در ﺷﻜﻞ 2-1-اﻟﻒ ﺑﺮ روي ﻻﻳﻪ اي ﻣﺎﺳﻪ اي ﺑﺎ ﺗﺮاﻛﻢ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻳﺎ ﺧﺎك رﺳﻲ ﺑﺎ ﻗﻮام ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻗﺮار‬ ‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺷﻜﻞ 2-2-ب ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﻘﺪار ‪ q‬‫اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر، ﺑﺎر ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ اوﻟﻴﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد. در اﻳﻦ زﻣﺎن ﺳﻄﺢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﻘﺪار‬ ‫ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻄﻮط ﻣﻤﺘﺪ در ﺷﻜﻞ 2-2-اﻟﻒ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﮔﺮ ﺑﺎر ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﺑﺎز ﻫﻢ اﻓﺰاﻳﺶ‬ ‫ﻳﺎﺑﺪ، ﺷﻴﺐ دﻳﺎﮔﺮام ﺑﺎر - ﻧﺸﺴﺖ ﺗﻨﺪ ﺗﺮ و ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﺗﺮ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺳﻄﺢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺧﺎك ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻴﺮون و ﺑﺎﻻ )ﻛﻪ در ﺷﻜﻞ‬ ‫ﻣﻲ ﺷﻮد )ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺮي ﻧﻬﺎﻳﻲ(‬ ‫‪qu‬‬   ‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ‪ q‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ‬ ‫‪S‬‬ ‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺷﻜﻞ ﺧﻄﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ- ﮔﻴﺮد و ﺑﺎر‬ ‫ﺳﻄﺢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ رﺳﺪ. ﭘﺲ از اﻳﻦ ﺑﺎر، دﻳﺎﮔﺮام ‪ q‬در ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻮد. اﻳﻦ ﻧﻮع ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎرﺑﺮي، ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد.‬‫ﻓﺸﺮدﮔﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ در زﻳﺮ ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺟﺰﺋﻲ ﺗﻌﺎدل ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ.  ‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮده و ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻛﺞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد.  ‬ ‫ﺳﻄﺢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ و ﺗﻮرم اﻧﺪﻛﻲ در ﺧﺎك اﻃﺮاف ﻓﻮﻧﺪاﺳﻴﻮن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد.  ‬ ‫ﺳﻄﺢ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻴﺴﺖ.  ‬ ‫ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺖ زﻳﺎد ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ.  ‬ ‫در روي ﻣﻨﺤﻨﻲ ﻓﺸﺎر-ﻧﺸﺴﺖ )‪ (q  s‬ﻣﻘﺪار ﺣﺪاﻛﺜﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد.  ‬ ‫در ﺧﺎك ﻫﺎي ﺑﺎ زاوﻳﻪ اﺻﻄﻜﺎك داﺧﻠﻲ ﻣﺘﻮﺳﻂ ) ‪ (φ 28 ‬و ﻋﺪد ﻧﻔﻮذ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻛﻢ )52 ‪ ( N ‬و ﺗﺮاﻛﻢ ﻧﺴﺒﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬ ‫)%02 ‪ (D r ‬ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﻲ ﺑﺮﺷﻲ ﻛﻠﻲ در ﻛﺮﻧﺶ ﻫﺎي ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺰرگ ) %02 ﺗﺎ %01 ( رخ ﻣﻲ دﻫﺪ.  ‬