استتار هواپيما
1-6- كليات
مباني استتار و اختفاي هواپيما بر روي زمين، شبيه اصول استتار هر گونه وسيله نقليه و يا تجهيزات است، هر چند استتار هواپيما و بال‌گرد مسايل و مشكلات خاصي دارد كه بايد مدنظر قرار گيرد. اين مشكلات خاص عبارت است از:
(1) آثار ملخ و بال هواپيما.
(2) آثار ملخ و بال بالگرد.
(3) اندازه و شکل پرنده.
(4) خصوصيت يدك كشيدن آنها روي زمين.
(5) حساسيت ذاتي سطوح كنترل پرنده، آنتن‌ها و پوسته‌ها.
2-6- موضع‌يابي (Siting)
هواپيما باید در جايي جاي داده شود كه به راحتي قابل دسترسي و دست‌يابي به باند خزش         (Taxi-way) و باند فرودگاه باشد. اين موضوع يك الزام عملياتي است كه استتار نبايد مزاحمت و تداخلي در آن ايجاد كند.
هواپيماهايي كه دريك خط مستقيم پارك شده‌اند بي‌نهايت آسيب‌پذيرند و به همين دليل بايد محل پارك هواپيماها در بين گياهان و درختان با پراكندگي مناسب ايجاد گردد.
3-6- درخشيدن
حتي در بهترين استتار طبيعي يا مصنوعي، انعكاس نور از سطح فلزي و شيشه‌اي هواپيما امكان‌پذير است، بنابرابن تمامي سطوح شيشه‌اي، پلاستيكي و فلزي براق بايد پوشيده شود و هنگام پوشانيدن اين سطوح بايد دقت زيادي اعمال شود.
در اين راستا تمامي پوشش‌ها بايد به نحوي محكم و مهار گردد تا در اثر وزش باد جدا نشود.